یک بیماری لاعلاج| یک مرد جوان بریتانیایی دو سال است که حتی پلک هم نزده است + عکس

به گزارش مجله خبری نگار، روزنامه دیلی میل داستان مرد جوان بریتانیایی را که دو سال بود پلک نزده بود، گزارش کرد. در این گزارش آمده بود که الیور آلوز، مرد جوانی که هر پدر و مادری آرزویش را دارد، مردی سخت‌کوش، پاک‌زیست و مسئولیت‌پذیر بود. او ساعت‌های طولانی به عنوان راننده قطار کار می‌کرد، وام مسکن خانه چهار خوابه‌اش را تسویه می‌کرد، در اوقات فراغتش گواهینامه خلبانی خصوصی می‌گرفت و هواپیمای سبک خودش را می‌خرید. همه اینها قبل از سی سالگی او بود.

این روزنامه به نقل از الیور افزود: «امروز او همه چیز را از دست داد: سلامتی، خانه، شغل و آینده روشن و پر از امید و نوید. دلیل آن بیداری مداوم و اعصاب خردکنی است که نزدیک به دو سال او را از خواب راحت محروم کرده است.»

این جوان بریتانیایی اظهار داشت: "این فقط کمبود خواب نیست، بلکه کمبود کامل خواب است. من نه احساس خواب آلودگی می‌کنم و نه خوابم می‌برد. من دائماً بیدارم. "

الیور آلوز گفت: «روز‌های بی‌پایان به شب‌های بی‌پایان تبدیل می‌شوند... این شکنجه‌ای غیرقابل تحمل است... کمبود خواب نه تنها طاقت‌فرسا است، بلکه روح شما را متلاشی می‌کند... من تقریباً همه چیز را از دست داده‌ام... الیور رفته است... چطور چیزی به طبیعی و ضروری بودن خواب می‌تواند کاملاً از بین برود؟»

او ادامه داد: «قبلاً فکر می‌کردم چه دردی باعث می‌شود کسی آرزوی مرگ کند. حالا می‌فهمم. نمی‌خواهم بمیرم، اما دیگر نمی‌توانم این درد را تحمل کنم. حاضرم تمام پولم را خرج کنم تا بتوانم بخوابم. هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند چگونه با این موضوع کنار بیاید.»

به نوشته این روزنامه بریتانیایی، سخت‌ترین چیزی که الیور با آن مواجه است، نبود پاسخ است. پزشک عمومی او گفته است: «او چاره دیگری ندارد و روانپزشکش همه گزینه‌ها را امتحان کرده است.»

دیلی میل گزارش داد که الیور آلوز جوان تجربه خود را به عنوان یک "کابوس بیداری" توصیف کرد که باعث درد شدید عضلات و استخوان‌ها، احساس سوزش داخلی، اختلال در بینایی و هضم و عدم توانایی در برقراری ارتباط با دیگران شد. او گفت: "احساس می‌کنم در زره آهنی هستم. چشمانم انگار از جمجمه‌ام در حال ذوب شدن هستند. نمی‌توانم در یک خط مستقیم راه بروم. در بدنی که احساس می‌کنم از درون به بیرون در حال سوختن است، برای زنده ماندن تلاش می‌کنم. احساس می‌کنم تنها فرد در جهان هستم که چنین رنجی می‌کشد. "

به نوشته این روزنامه، الیور تحت انواع مختلف بیهوشی، از جمله تزریق دارویی که برای بی‌حس کردن بیماران قبل از عمل جراحی استفاده می‌شود، قرار گرفت، با این حال هوشیاری خود را از دست نداد.

از نظر پزشکی، پروفسور گای لشزینر، متخصص مغز و اعصاب، متخصص خواب و نویسنده کتاب «مغز شب»، با استناد به آزمایش‌های حیوانی که نشان می‌دهد کمبود خواب در عرض چند روز یا چند هفته منجر به مرگ می‌شود، خاطرنشان می‌کند که بی‌خوابی کامل یک بیماری کشنده است.

این متخصص مغز و اعصاب گفت: «اگرچه داده‌های خیلی روشنی از انسان‌ها نداریم، اما سگ‌هایی که بیدار نگه داشته شوند، ناگزیر ظرف ۱۷ روز می‌میرند و موش‌ها نیز ظرف ۳۲ روز می‌میرند.»

پروفسور گای لشزینر این سوال را مطرح کرد: «ذهن و بدن انسان تا چه مدت می‌تواند بی‌خوابی را تحمل کند؟»

با این حال، به گفته لشزینر، وضعیت آلوز را می‌توان به عنوان «بی‌خوابی متناقض» طبقه‌بندی کرد، که در آن بیمار علائمی شبیه بی‌خوابی شدید را نشان می‌دهد، با وجود اینکه واقعاً بدون اینکه متوجه شود، برای دوره‌های کوتاه یا سطحی می‌خوابد.

بی‌خوابی متناقض، که به آن درک نادرست از وضعیت خواب نیز گفته می‌شود، یک اختلال نادر است که باعث می‌شود بیمار با وجود داشتن ساعات کافی خواب، باور کند که نخوابیده است. این بیماری ممکن است با عوامل پیچیده روانشناختی یا بیولوژیکی مرتبط باشد.

اما الیور این توضیح را رد می‌کند: «این در ذهن من نیست. من بدنم را می‌شناسم. هیچ استراحتی، هیچ بازیابی انرژی، هیچ لحظه‌ای از دست دادن هوشیاری وجود ندارد. حتی تحت آرام‌بخش قوی، من تحت نوار مغزی قرار گرفتم و هیچ فعالیت خواب واقعی مشاهده نشد.»

الیور گفت: «من به پزشکان التماس کردم، به کلینیک‌های ایالات متحده، آلمان و سوئیس نامه نوشتم و حتی برای درخواست کمک به پرتغال سفر کردم. به آنها گفتم که مرا در بیمارستان بستری کنند، هفته‌ها مرا تحت نظر داشته باشند، هر کاری را امتحان کنند، حتی قوی‌ترین آرام‌بخش‌ها را به من بدهند، اما پاسخ همیشه یا نادیده گرفتن من بود یا عذرخواهی از اینکه نمی‌توانند کمکی کنند.»

در دانشگاه استنفورد، تیمی از دانشمندان علوم اعصاب در حال مطالعه‌ی پرونده‌ی او از راه دور هستند، و او نتایج پزشکی خود را برای آنها ارسال کرده است.

یکی از محققان گفت: «آنچه الیور توصیف می‌کند ممکن است کلید درک چگونگی عملکرد خواب در مغز باشد. اگر بتوانیم وضعیت او را با دقت بیشتری مطالعه کنیم، ممکن است مکانیسم جدیدی برای کنترل خواب کشف کنیم.»

منبع: دیلی میل